ks. Aleksander Broszkiewicz

Urodził się 27 lutego, 1876 roku w Mławie, jako syn Jana Nepomucena i JuIii z Koppów. Ojciec jego, był zawodowym oficerem w armii rosyjskiej, który po przejściu na emeryturę przeprowadził się z rodziną do Płocka. Tu też chodził Aleksander do szkoły powszechnej i średniej.
Po skończeniu gimnazjum w 1896 roku wstąpił do miejscowego Seminarium Duchownego, które ukończył, przyjmując 24 maja 1902 roku święcenia kapłańskie z rąk biskupa płockiego Jerzego Szembeka. Mszę Św. prymicyjną odprawił w kościele poreformackim św. Jana Chrzciciela. Ksiądz Aleksander miał jeszcze dwóch braci, którzy również byli kapłanami, jeden z nich – Antoni był proboszczem w Duczyminie.
Swoją pracę kapłańską ks. Broszkiewicz rozpoczął od wikariatu w Raciążu, następnie był w Skępem, Zegrzu, Rypinie, Goworowie i Ciechanowie. Częste zmiany świadczyły o tym, że nie potrafił usiedzieć za długo na jednym miejscu. 21 stycznia 1909 roku został zwolniony z wikariatu w Ciechanowie i wyjechał do Stan6w Zjednoczonych jako namiętny turysta, co odziedziczył po swoim ojcu. Pozostał tam pełniąc posługi duszpasterskie.
Na kilka lat przed wojną 1939 roku powrócił do Polski, kupił w Toruniu dom, gdzie osiadł jako rezydent. Po wybuchu wojny opuścił Toruń i zgłosił się do diecezji płockiej, prosząc o przydział jakiejś parafii.
Dnia 11 czerwca 1940 roku otrzymał nominację na administratora parafii Miszewko Strzałkowskie, skąd w kwietniu 1940 roku wywieziono proboszcza, ks. Huberta Kamińskiego do obozu w Dachau. Był człowiekiem wielkiej wiary i prostoty, zdolny, prawego, charakteru, dla kolegów i parafian uczynny i przyjazny. Ks. A. Broszkiewicz został aresztowany 6 marca 1941 roku podczas ogólnego aresztowania księży w powiecie płockim. Z Płocka przewieziono go do obozu w Działdowie. Poddany tu różnym szykanom, w niedługim czasie zmarł, prawdopodobnie w sierpniu 1941 roku. Dokładnej daty nie udało się jednak ustalić. Miał wówczas 65 lat.
Na podstawie książki ks. prof. dra hab. Michała Mariana Grzybowskiego.